Πριν λίγο καιρό, ήρθα σε επαφή με την πολυδιάστατη καλλιτέχνιδα, Λωξάνδρα Λούκας, γνωστή και ως LLoxy, για να συνομιλήσω μαζί της – για τα όνειρα, τις επιθυμίες αλλά και τα εμπόδια που συνάντησε. Η συνένετυξή μας ήταν ιδιαίτερη…
Μπορεί να έχετε πετύχει τη LLoxy ένα βράδυ στην τηλεόραση, ή κάποιο καλοκαίρι στην Επίδαυρο. Η Λωξάνδρα έγινε η πρώτη γυναίκα με σύνδρομο Down που έπαιξε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Η ταλαντούχα ηθοποιός συμμετείχε τον Αύγουστο του 2023 στην παράσταση «Τρωάδες» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη. Παράλληλα, μας συγκίνησε με την τηλεοπτική της εμφάνιση στην σειρά του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA, «Ο Γιατρός», μέσα από την οποία έστειλε ένα δυνατό μήνυμα ενθάρρυνσης και συμπερίληψης.
Σε παλαιότερη τηλεοπτική εμφάνισή της στους «Πρωταγωνιστές», είχε επιβεβαιώσει την ικανότητά της να αποστηθίζει θεατρικά κείμενα, απαγγέλλοντας ένα απόσπασμα από το «Φουέντε Οβεχούνα»: «Το ορκίζομαι, μόνες μας οι γυναίκες θ’ ατιμάσουμε αυτούς τους τυράννους. Θα πιούμε το αίμα σ’ αυτούς τους προδότες. Κι εσείς καθίστε στη σειρά. Δώστε τα όπλα σε εμάς, αφού στέκεστε ακίνητοι σαν πέτρες, σαν μπρούντζινα αγάλματα».
Και τα καλλιτεχνικά της κατορθώματα δεν σταματούν εκεί…
Η ενασχόληση με τη ζωγραφική και το project 1000 FACES – 1000 ΠΡΟΣΩΠΑ
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Λωξάνδρα δημιούργησε το πρόγραμμα «1000 FACES – 1000 ΠΡΟΣΩΠΑ», με στόχο τη δημιουργία πορτραίτων που απεικονίζουν μια ποικιλία ανθρώπων. Ένα δημόσιο project με σκοπό τη δημιουργία πορτραίτων, ώστε να φτιαχτεί μία τεράστια κοινωνία με ανθρώπους διαφορετικούς.
View this post on Instagram
Ωστόσο, για την LLoxy που ζωγραφίζει παιδιόθεν, η ζωγραφική δεν είναι απλώς μια απασχόληση. Αφορά το πώς βλέπει και αισθάνεται τον κόσμο. Είναι τρόπος ζωής, ένα μέσον επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.
Τα έργα της, γεμάτα χρώματα και εξωστρέφεια και «αφηγούνται» ιστορίες από την καθημερινότητά της.
Όταν τη ρώτησα πώς θα ήθελε να ζωγραφίσει τον εαυτό της, η Λωξάνδρα απάντησε «Κοτοπουλάκι που πετάει». Από αυτή την απάντηση κατάλαβα πόσο έντονη είναι η επιθυμία της να νιώθει ελεύθερη, ανεξάρτητη αλλά και να ακολουθεί τα όνειρά της.
Η «Λώξη» στο στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Η ζωή της Λωξάνδρας αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ «Λώξη». Η ταινία, σκηνοθετημένη από τους Δημήτρη Ζάχο και Θανάση Καφετζή, παρουσιάζει την πορεία της, καθώς γίνεται το πρώτο άτομο με αναπηρία που υπογράφει συμβόλαιο ηθοποιού με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας.
Οι σκηνοθέτες, σε παλαιότερη συνέντευξή τους όταν ερωτήθηκαν πώς ήταν η Lloxy ως συνεργάτιδα απάντησαν πως: «Δεν μας έβγαλε ποτέ κάποιο συναίσθημα αμηχανίας, δεν χρειάστηκε να κρύψουμε ή να αλλάξουμε κάτι. Φυσικά υπήρχαν και οι στιγμές που δεν είχε πολλή διάθεση, ή δεν ήθελε να της περάσουμε την ψείρα (μιρκόφωνο) και κάποιες άλλες την ενοχλούσαν τα πολύ κοντινά πλάνα που κάναμε. Για αυτό και έβαζε τα όρια της, κάτι το οποίο θεωρούμε ήταν πολύ σωστό».
Το «Λώξη» έκανε πρεμιέρα στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας την αγάπη του κοινού και το Βραβείο Προσβασιμότητας.
Μέσα από αυτή την κινηματογραφική αφήγηση, η Λωξάνδρα μοιράστηκε τα όνειρά της, τις φιλίες που δημιούργησε, τους έρωτες και τις απογοητεύσεις της. Συνέδεσα, λοιπόν, το ντοκιμαντέρ με την απάντηση της όταν την ρώτησα «Ποιο είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που έχεις ακούσει ποτέ στη ζωή σου;» και εκείνη μου απάντησε «Το σ’αγαπώ».
Η έκφραση της τέχνης πηγάζει από το «σπίτι» της
Η Λωξάνδρα μου επεσήμανε πως η υποστήριξη από τους γύρω της είναι καθοριστική για την έκφραση της τέχνης της. Όπως λέει «Οι φίλοι μου. Η οικογένειά μου. Το σπίτι μου» είναι αυτοί που θα αναζητήσω στα εύκολα και τα δύσκολα.
Μάλιστα, όταν την ρώτησα εάν πιστεύει πως όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τέχνη, εκείνη μου είπε σχεδόν αφοπλιστικά «Ναι, μπορείς και εσύ». Δεν κρατήθηκα και της είπα: “Μα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι διστάζουν να ακολουθήσουν μια καλλιτεχνική πορεία…” , η απάντησή της ήταν αφοπλιστική: «Οποιος διστάζει να γίνει σαν εμένα. Εγώ δεν φοβάμαι ποτέ» αποκρίθηκε, δίνοντας ένα απλό αλλά ισχυρό μήνυμα.
Βλέποντας και θαυμάζοντας την πορεία της Λωξάνδρας, ένα πράγμα κατάλαβα πολύ καλά: Ένα έξτρα χρωμόσωμα δε χρειάζεται να αποτελεί εμπόδιο στα όνειρα κανενός.
