Κοντά στη λήψη αποφάσεων βρίσκεται η κυβέρνηση για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στην εγχώρια βιομηχανία.
Η ελληνική βιομηχανία, ουκ ολίγες φορές μέσω των φορέων εκπροσώπησης της, ΣΕΒ, ΣΒΕ κ.α., έχει επισημάνει το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που αντιμετωπίζει εξαιτίας των υψηλών τιμών στην ηλεκτρική ενέργεια. Κράτη – μέλη της Ε.Ε. έχουν προχωρήσει στη λήψη μέτρων για τη μείωση του ενεργειακού κόστους, πλην της χώρας μας με αποτέλεσμα η ελληνική βιομηχανία να αντιμετωπίζει ζήτημα επιβίωσης.
Οι πληροφορίες του ΟΤ, αναφέρουν πώς οι αρμόδιοι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης, Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος και Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου φέρονται να έχουν εισηγηθεί στο Μέγαρο Μαξίμου την υιοθέτηση ενός σχήματος στήριξης για την ελληνική βιομηχανία, το οποίο δεν εμπίπτει στο καθεστώς των κρατικών ενίσχυσεων και έχει και προηγούμενο σε ευρωπαϊκή χώρα.
Το «Energy Release 2.0» που τρέχει εδώ κι ένα χρόνο δανείζει τις ποσότητες ενέργειας σε σταθερή τιμή για τρία χρόνια, αλλά οι βιομηχανίες της χώρας υποχρεούνται για 20 χρόνια, μετά την πάροδο της τριετούς στήριξης να επιστρέψουν πολλαπλάσια την ποσότητα ενέργειας μέσα από έργα ΑΠΕ τα οποία θα πρέπει να κατασκευάσουν ή να επενδύσουν σε διάστημα 3,5 ετών (συμπεριλαμβανομένης και της τριετούς περίοδου στήριξης)
Το ιταλικό μοντέλο «Energy Release 2.0»
Πρόκειται για το μοντέλο στήριξης που εφαρμόζει η Ιταλία και φέρει την ονομασία «Energy Release 2.0». Οι αρμόδιοι υπουργοί, σύμφωνα με πληροφορίες, μετά και από συναντήσεις με τον ΣΕΒ, φέρονται να καταλήγουν στην υιοθέτηση του ιταλικού μοντέλου, το οποίο θα προσαρμοστεί στις ανάγκες της ελληνικής βιομηχανίας.
Στην Ελλάδα με βάση τους ορισμούς της Ε.Ε. που έχει εφαρμόσει η χώρα μας δύναται να υπαχθούν ενεργοβόρες βιομηχανίες και επιχειρήσεις με ετήσια κατανάλωση άνω των 13GWh καθώς και εκείνες που δικαιούνται το μειωμένο ΕΤΜΕΑΡ. Η συνολική κατανάλωση των περίπου 50 με 60 επιχειρήσεων της χώρας που μπορούν να στηριχθούν είναι πάνω από τις 7 TWh.
Το «Energy Release 2.0» στην Ιταλία το «τρέχει» ο αντίστοιχος ελληνικός ΔΑΠΕΕΠ (Διαχειριστής ΑΠΕ και Εγγυήσεων Προέλευσης). Πρόκειται για τον κρατικό φορέα GSE. Ουσιαστικά ο GSE ενισχύει με τη μορφή δανείου – «ενεργειακό δάνειο» – την τιμή των ιταλικών ενεργοβόρων επιχειρήσεων για συγκεκριμένες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας. Η περίοδος στήριξης της τιμής είναι για τρία χρόνια. Οι διαθέσιμες ποσότητες της ενέργειας είναι 24 TWh. Και οι βιομηχανίες για το διάστημα αυτό απολαμβάνουν τιμή που αντιστοιχεί σε μία νέα μονάδα ΑΠΕ.
Με την υιοθέτηση του ιταλικού μοντέλου και στην ελληνική αγορά, η εγχώρια βιομηχανία αποκτά ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά και καθίσταται βιώσιμη
Το «Energy Release 2.0» που τρέχει εδώ κι ένα χρόνο δανείζει τις ποσότητες ενέργειας σε σταθερή τιμή για τρία χρόνια, αλλά οι βιομηχανίες της χώρας υποχρεούνται για 20 χρόνια, μετά την πάροδο της τριετούς στήριξης να επιστρέψουν πολλαπλάσια την ποσότητα ενέργειας μέσα από έργα ΑΠΕ τα οποία θα πρέπει να κατασκευάσουν ή να επενδύσουν σε διάστημα 3,5 ετών (συμπεριλαμβανομένης και της τριετούς περίοδου στήριξης). Για τη χορήγηση του «ενεργειακού δανείου» ο GSE έχει ετοιμάσει ένα προϊόν, έναν μηχανισμό αντιστάθμισης τιμών (CfD).
Το μέτρο παρέχει σαφή κίνητρα τόσο στις ενεργοβόρες βιομηχανίες όσο και σε επιχειρήσεις ΑΠΕ να αναπτύξουν αποδοτικά έργα πράσινης ενέργειας αλλά και να κλείσουν τα συμβόλαια τους με PPAs διμερείς πολυετείς συμβάσεις με σταθερές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας
Ουσιαστικά οι ιταλικές βιομηχανίες επιστρέφουν τη διαφορά της τιμής στήριξης από εκείνη της αγοράς μέσω της ανάπτυξης έργων ΑΠΕ οι οποίες παράγουν πολλαπλάσιες ποσότητες φθηνότερης ηλεκτρικής ενέργειας. Για την ακρίβεια, οι βιομηχανίες θα απολαμβάνουν από το 2028 και έπειτα ένα μέρος των εσόδων ΑΠΕ, καθώς θα πρέπει να επιστρέψουν σε βάθος 20ετίας την αξία των ποσοτήτων που δανείστηκαν.
H κυβέρνηση φέρεται να μετρά πολύ σοβαρά και το γεγονός πώς το ιταλικό μοντέλο έχει λάβει την έγκριση της DG COMP της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και συνεπώς υπάρχει προηγούμενο και άρα δεν απαιτείται κι άλλη έγκριση της Κομισιόν
Τα πλεονεκτήματα
Με την υιοθέτηση του ιταλικού μοντέλου και στην ελληνική αγορά, η εγχώρια βιομηχανία αποκτά ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά και καθίσταται βιώσιμη. Αξίζει να τονιστεί ότι το ενεργειακό κόστος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας παραμένει διπλάσιο και τριπλάσιο σε σχέση με τις βιομηχανίες των ΗΠΑ και της Κίνας.
Υπογραμμίζεται, πώς ήδη κράτη – μέλη της Ε.Ε. λαμβάνουν μέτρα στήριξης της ανταγωνιστικότητας των βιομηχανιών τους καθώς γειτονικές χώρες εκτός Ευρώπης, όπως για παράδειγμα η Τουρκία έχει πολύ χαμηλότερες χονδρεμπορικές τιμές στα 60 με 70 ευρώ ανά MWh.
Το μέτρο παρέχει σαφή κίνητρα τόσο στις ενεργοβόρες βιομηχανίες όσο και σε επιχειρήσεις ΑΠΕ να αναπτύξουν αποδοτικά έργα πράσινης ενέργειας αλλά και να κλείσουν τα συμβόλαια τους με PPAs διμερείς πολυετείς συμβάσεις με σταθερές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας.
Πέραν των άλλων, η κυβέρνηση φέρεται να μετρά πολύ σοβαρά και το γεγονός πώς το ιταλικό μοντέλο έχει λάβει την έγκριση της DG COMP της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και συνεπώς υπάρχει προηγούμενο και άρα δεν απαιτείται κι άλλη έγκριση της Κομισιόν. Το σχήμα στήριξης δε, δεν αποτελεί επιδότηση της βιομηχανία αλλά ουσιαστικά έναν δανεισμό ποσοτήτων ενέργειας στις επιχειρήσεις, οι οποίες και θα επιστρέψουν στην ίδια τιμή, μετά από τρία χρόνια υπαγωγής στο σχήμα.
Οι πληροφορίες θέλουν την ελληνική κυβέρνηση να καταλήγει ώστε ο ΔΑΠΕΕΠ να παίξει το ρόλο που παίζει ο αντίστοιχος Ιταλός διαχειριστής.
Η δυνατότηα εφαρμογής του «ενεργειακού δανεισμού» για την ελληνική βιομηχανία δύναται να έχει και αναδρομική ισχύ, όπως αναφέρουν στον ΟΤ κυβερνητικές πηγές.
