Σε αντίθεση με το ευρύτερο κοινωνικό μοντέλο που προτάσσει τη συναισθηματική ανάπτυξη ως πρωταρχικό στόχο της ανατροφής, οι εύπορες οικογένειες στρέφουν την προσοχή στην εκπαίδευση των παιδιών τους στις χρηματοοικονομικές δεξιότητες. Η αντίληψη ότι η ευτυχία και η ψυχική ευημερία είναι αποκομμένες από την οικονομική ανεξαρτησία αμφισβητείται ενεργά από την ελίτ του πλούτου.
Οι πλούσιοι γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν οικονομικές αυταπάτες. Διδάσκουν από νωρίς ότι η διαχείριση πλούτου δεν είναι τύχη, αλλά γνώση που αποκτάται με πειθαρχία, υπομονή και εμπειρία.
1. Η αποτυχία ως εκπαιδευτικό εργαλείο
Ο επιχειρηματίας Έρικ Μάλκα, ο οποίος πούλησε την εταιρεία του The Art of Shaving για 60 εκατ. δολάρια στην Procter & Gamble, παραδέχτηκε ότι η δημιουργία πλούτου δεν συνεπάγεται αυτόματα ικανότητα διαχείρισής του. Μετά την πώληση της επιχείρησης του, επένδυσε χρόνο και ενέργεια στην εκπαίδευση του εαυτού του σε θέματα επενδύσεων, προτού μεταφέρει την εμπειρία του στα παιδιά του.
Όταν ο γιος του θεώρησε πως μπορούσε να αποκομίσει 20% κέρδος μέσω πληροφοριών από social media, ο Μάλκα του επέτρεψε να επενδύσει ένα μικρό ποσό. Το αποτέλεσμα ήταν απώλεια 40%. Ο ίδιος θεωρεί ότι το κόστος της αποτυχίας ήταν το πιο πολύτιμο μάθημα.
2. Υπομονή και κριτική σκέψη
Ο Γκρέγκορι Βαν, CEO της πλατφόρμας διαχείρισης πλούτου Endowus, εκπαιδεύει τους γιους του να αξιολογούν τις επενδυτικές αποφάσεις μέσα από ερωτήματα που προάγουν την αναβλητικότητα της ικανοποίησης. Τους καλεί να σκεφτούν: αξίζει να δαπανήσεις τα 100 δολάρια τώρα ή να τα επενδύσεις ώστε να γίνουν 200 σε δέκα χρόνια;
Η διαφορά νοοτροπίας είναι εντυπωσιακή. Τα παιδιά μαθαίνουν την έννοια του κινδύνου, την αξία του χρόνου και τη δύναμη της υπομονής, πολύ πριν μπουν στην ενήλικη ζωή.
3. Μετοχές από το Γυμνάσιο
Η Νταΐσι Ολάρτε ντε Καναβός, συνιδρύτρια της Flag Luxury Group, θεωρεί ότι η οικονομική εκπαίδευση πρέπει να ξεκινά ήδη από τη σχολική ηλικία. Τα παιδιά της ξεκίνησαν να επενδύουν σε μετοχές τεχνολογικών κολοσσών όπως Apple και Amazon, ενώ κάθε χρόνο αυξάνεται το κεφάλαιο που διαχειρίζονται.
Παράλληλα, ο Μάλκα εφαρμόζει ένα απλό αλλά ουσιαστικό σύστημα επιδομάτων. Τα παιδιά του μαθαίνουν να διαχειρίζονται ένα σταθερό ποσό κάθε μήνα. Αρχικά το ξόδευαν σε 10 ημέρες – σήμερα καταφέρνουν να το διατηρούν έως το τέλος του μήνα.
Η αποταμίευση δεν είναι θεωρία
Σε αντίθεση με την παλαιότερη προσέγγιση της θεωρητικής αποταμίευσης, οι εύποροι γονείς υιοθετούν μεθόδους βιωματικής μάθησης. Η αποταμίευση παρουσιάζεται όχι ως ηθική αρετή, αλλά ως βασική οικονομική στρατηγική. Σύμφωνα με την Ολάρτε ντε Καναβός, τα επιδόματα πρέπει να ξεκινούν από την πρώτη δημοτικού ώστε τα παιδιά να αναπτύξουν από νωρίς συναίσθηση του τόκου, του κόστους και της αξίας του χρήματος.
Οι γονείς της ανώτερης οικονομικής τάξης θεωρούν ότι η πραγματική κληρονομιά δεν είναι το χρήμα, αλλά η ικανότητα διαχείρισής του. Δε στοχεύουν στο να προστατεύσουν τα παιδιά τους από κάθε οικονομικό ρίσκο, αλλά στο να τα εκπαιδεύσουν ώστε να προστατεύονται μόνα τους.
Όπως τονίζει ο Μάλκα: «Δεν μπορείς να προστατεύεις για πάντα τα παιδιά σου. Μπορείς, όμως, να τους δώσεις τα εργαλεία για να προστατεύσουν τον εαυτό τους».
