Για πολλούς η στάση, η διακοπή για καφέ, σήμερα, μοιάζει μια πολυτέλεια, που χάνεται σε meeting, ραντεβού, ώρες στη δουλειά και στις μετακινήσεις. Μα ο καφές, η ζεστασιά, η οικειότητα των χώρων που προσφέρεται, η αίσθηση της μικρής ανάπαυλας από κάθε τρέξιμο και υπευθυνότητα, επιστρέφει και μάλιστα με έναν νέο, σχεδόν στρατηγικό ρόλο στον κόσμο των επιχειρήσεων.
Το «πάμε για έναν καφέ» δεν είναι πια πρόταση για χαλάρωση και φιλικότητα, αλλά ένα κάλεσμα για ανταλλαγή ιδεών, για διερεύνηση συνεργασιών και μελλοντικά σχέδια. Κι όλα αυτά πάνω από έναν διπλό espresso ή έναν αρωματικό καπουτσίνο.
Η σύγχρονη επιχειρηματικότητα έχει αρχίσει να γυρνά την πλάτη της στις μεγάλες αίθουσες συνεδριάσεων και να ανακαλύπτει, ξανά τη μαγεία της προσωπικής επαφής σε χώρους που αποπνέουν οικειότητα, χαλαρότητα, ελευθερία και αυθεντικότητα. Τα coffee bars, τα μικρά speciality καφέ σε γειτονιές, τα espresso bars σε πολυσύχναστες περιοχές, τα αυθεντικά καφενεία, που διατήρησαν την αυθεντικότητα τους και προσφέρουν και κάνα ελληνικό στην χόβολη, εξελίσσονται σε ανεπίσημα γραφεία, χώρους pitching, τόπους που γεννιούνται δημιουργικές ιδέες.
Σύμφωνα με λίγο παλαιότερη έρευνα της Zippia, το 68% των remote εργαζομένων στις ΗΠΑ δηλώνει ότι προτιμά να εργάζεται, κάποιες μέρες εκτός σπιτιού, με τα καφέ να είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής επιλογή μετά τα co-working spaces.
Το 42% των millennials, που βρίσκονται στο επαγγελματικό αποκορύφωμα τους και των εργαζομένων της αναδυόμενης Gen Z επαγγελματιών, δηλώνει σε έρευνα της Forbes ότι έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον μία επαγγελματική συνάντηση σε coffee shop τον τελευταίο χρόνο. Η Square βρήκε πως οι παραγγελίες μεμονωμένου καφέ έχουν αυξηθεί κατά 18% σε ώρες που συμπίπτουν με τυπικά επαγγελματικά ραντεβού, μεταξύ 10:00 με 12:00 και 14:00 με16:00, δείχνοντας αύξηση της χρήσης των coffee bars ως χώρους επαφής και δουλειάς.
Ακόμη, πλατφόρμες networking όπως το Meetup.com αναφέρουν αύξηση, άνω του 30% σε events που γίνονται σε καφέ, με θεματολογία που αφορά επιχειρηματικότητα, start-up culture και mentoring. Ο όρος coffee shop meeting, εμφανίζεται με αυξανόμενη συχνότητα σε επαγγελματικές πλατφόρμες όπως το LinkedIn και το X ή πρώην Twitter, στοιχείο που δείχνει πως έχει καθιερωθεί στη σύγχρονη επιχειρηματική γλώσσα.
Μοιάζει ο επιχειρηματικός κόσμος, να έχει κουραστεί από την γυάλινη επαφή της οθόνης και τα διαδοχικά online meetings, αναζητώντας την φυσική επικοινωνία. Η επαφή με τον συνομιλητή, η γλώσσα του σώματος, ο παλμός της στιγμής δεν αντικαθίστανται από pixel και bandwidth. Στο τραπέζι ενός καφέ, οι λέξεις αποκτούν βαρύτητα όχι μόνο από το περιεχόμενό τους, αλλά κι από τον τρόπο που θα ειπωθούν. Ακόμα και σε επίπεδο branding και σχεδιασμού, πολλές επιχειρήσεις αρχίζουν να ενσωματώνουν στοιχεία από την κουλτούρα των coffee bars στους δικούς τους χώρους. Διαμορφώνουν γωνιές με καναπέδες, πιο άτυπα καθιστικά, δίνουν έμφαση στον καφέ ως στοιχείο φιλοξενίας και συνύπαρξης. Το coffee culture μεταφέρεται έτσι από τον δρόμο στον εταιρικό χώρο, υπογραμμίζοντας πόσο βαθιά έχει ριζώσει στη νέα εργασιακή πραγματικότητα.
Στη γλώσσα των επαγγελματιών, η αναφορά σε coffee shop meetings έχει γίνει κανονικά όρος. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο για να περιγράψουν συναντήσεις που είναι παραγωγικές, αλλά όχι επίσημες. Είναι η απόδειξη ότι η επιχειρηματικότητα δεν χρειάζεται αυστηρούς κανόνες, πολύ ύφος και γραφεία με ντιζάιν έπιπλα, για να ανθίσει και πως τα επιχειρηματικά breakthroughs περνάνε και από τον πάγκο ενός καφέ.
Στον μύθο της επιχειρηματικότητας, ο συμβολισμός του γκαράζ είναι ισχυρός ως ένας ταπεινός, ανεπίσημος χώρος, όπου μεγάλες ιδέες γεννιούνται, χωρίς πόρους αλλά με όραμα. Στα γκαράζ, που δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από έναν πάγκο και λίγα εργαλεία γεννήθηκαν μερικές από τις πιο εμβληματικές εταιρείες του κόσμου. Η Apple ξεκίνησε το 1976 στο γκαράζ του Στιβ Τζομπς στο Λος Άλτος της Καλιφόρνιας, με τον Στηβ Βοζνιάκ και τον Ρόναλντ Γουέιν να δουλεύουν πάνω στον πρώτο υπολογιστή Apple I. Η Google έκανε τα πρώτα της βήματα το 1998 σε ένα γκαράζ στο Μένλο Παρκ, με τους Λάρι Πέιτζ και Σέρτζεϊ Μπριν να νοικιάζουν τον χώρο από τη Σούζαν Γουότσιτσκι. Ο Τζεφ Μπέζος ίδρυσε την Amazon σε ένα γκαράζ στο Μπελβιού της Ουάσινγκτον, και ο Μπιλ Γκέιτς με τον Πολ Άλεν έβαλαν τα θεμέλια της Microsoft από ένα ταπεινό γκαράζ πριν κατακτήσουν τον κόσμο της τεχνολογίας. Ακόμη και η Hewlett-Packard, από τις πρώτες εταιρείες της Silicon Valley, γεννήθηκε στο γκαράζ των Μπιλ Χιούλετ και Ντέιβιντ Πάκαρντ.
Κάποτε τα γκαράζ ήταν η σκηνή για τις πιο ριζοσπαστικές ιδέες της εποχής. Σήμερα, όλο και περισσότερο, τον ρόλο αυτόν φαίνεται να τον αναλαμβάνουν τα coffee bars: χώροι ήπιοι, οικείοι, χαλαροί, ανεπίσημοι. Και συνήθως μια ιδέα και πολύ, καλή συζήτηση, αρκούν, για να αλλάξουν τα πάντα.
